تشخیص این مشکل نیازمند ارزیابی دقیق بالینی و استفاده از تکنولوژیهای تصویربرداری پزشکی است. متداولترین روشهای تشخیص عبارتند از:
معاینه بالینی توسط متخصص زنان: پزشک با لمس ناحیه لگن و بررسی حساسیت و وجود تودهها یا چسبندگیها به مشکوک بودن آندومتر خارج رحم پی میبرد.
سونوگرافی ترانسواژینال (Transvaginal): دقیقترین سونوگرافی برای یافتن کیستهای آندومتریوما و ضایعات عمقی لگن است و نخستین انتخاب در بررسی بیماران محسوب میشود. مراکز مجهزی برای انجام
سونوگرافی واژینال در شرق تهران وجود دارد که با دستگاههای پیشرفته و تفسیر تخصصی رادیولوژیستها امکان تشخیص دقیق ضایعات آندومتریوزی را فراهم میکنند. این روش بهویژه برای بانوان دارای علائم درد لگن و ناباروری اهمیت فراوانی دارد.
سونوگرافی شکمی: برای بیمارانی که انجام سونوگرافی واژینال ممکن نیست، از طریق شکم انجام میشود؛ دقت کمتر دارد ولی تصویری کلی از لگن ارائه میدهد.
MRI لگن: روشی غیرتهاجمی برای مشاهده ضایعات عمقیتر بهویژه در مناطق غیرقابلدسترس با سونوگرافی؛ وضوح بالای بافتی دارد.
لاپاراسکوپی تشخیصی: دقیقترین روش تشخیص آندومتر خارج رحم در آن پزشک با دید مستقیم داخل شکم ضایعات را مشاهده و نمونهبرداری میکند.
آزمایشهای خونی (نشانگر CA-125): افزایش این نشانگر ممکن است در بیماران مبتلا دیده شود اما بهتنهایی برای تشخیص کافی نیست و صرفاً کمککننده است.